Το μικρό σπίτι στο λιβάδι

MacBride then decided to license the Little House series for television, and entered into an agreement with Ed Friendly, whose family company still retains the film, television, and theme park rights. Friendly in turn negotiated a deal with Michael Landon, a star of Bonanza, and ultimately most famous for his role as Pa Ingalls. The series, “ahistorical” and “not so much an adaptation as a hyperbolic fantasy spin-off,” was wildly successful—Ronald Reagan cited it as a favorite—and ran from 1974 to 1983. Friendly joked that the series should be renamed “How Affluent Is My Prairie?” Fraser contends that the show was political, whether or not Landon conceded the fact, not least in creating an untruthfully sunny portrait of small-scale farming, but also in that it served, in the eyes of Native American scholars and activists, as “little more than a justification for American colonialism.”

Πηγή

Ινδία: αντι- ισλαμικός λαϊκισμός

Modi and his men are happy to encourage assumptions that the current political trend represents some kind of natural and permanent “return” to Hindu roots. Despairing opponents, for their part, tend to consider Modi’s success part of an equally inexorable global wave of strongman populism: from his appeal to voter anger, to his accusations of enemies, to his televisual talent for sound bites and gestures, he much resembles Donald Trump, Vladimir Putin, Recep Tayyip Erdoğan, or Rodrigo Duterte. With dreary regularity in Delhi as much as in London or New York, shoulders shrug and palms spread as it is explained that witless Indian voters have succumbed to some kind of wicked zeitgeist.

His skill at stoking resentment is at its most subtle when it comes to chronic tensions between India’s 80 percent Hindu majority and 15 percent Muslim minority. Lower-ranking party members may resort to bluntly sectarian language or outright lies to stir up crowds. Jha quotes one party official admitting that the whole point is to unite Hindus by making them feel like victims. Another confesses to him, “We want anti-Muslim polarization. Why pretend otherwise?” Unlike when he was a state official, Modi as prime minister no longer stoops to undiluted Islamophobia. But with his trademark upheld wagging finger, he is a master of insinuation, with much the same effect.

Although many in the BJP bear no personal animosity to Muslims, the party has long found that chauvinism wins more votes than it loses. It is not by chance that its fortunes have risen since the 1980s in tandem with the level of menace felt from global jihadism and from India’s perpetually hostile and increasingly Islamized neighbor Pakistan. In election after election, large numbers of Hindus have indeed responded to alarm about such things as “love jihad”—an imagined campaign by Muslim men to seduce Hindu women—by voting for the BJP.

Πηγή

Είστε σε κατάσταση θανάσιμης αμαρτίας

λέει ο Bartolomé de Las Casas (1474-1566) στους Ισπανούς εισβολείς στον Νέο Κόσμο. Δεν είχε άδικο: »

Las Casas rédige un texte contre les excès des conquistadores.

« Vous êtes en état de péché mortel. De quel droit avez-vous engagé une guerre atroce contre des gens qui vivaient pacifiquement dans leur pays ? Pourquoi les laissez-vous dans un tel état d’épuisement sans les nourrir suffisamment ? Car le travail excessif que vous exigez d’eux les accable et les tue. Ne sont-ils pas des hommes ? N’ont-ils pas une raison, une âme ? (…)

Toutes les nations du monde sont composées d’hommes : tous ont leur intellect, leur volonté et leur libre arbitre, puisqu’ils sont faits à l’image de Dieu. »

Bartolomé de Las Casas, La Destruction des Indes, 1552.

«À ceux qui prétendent que les Indiens sont des barbares, nous répondons que ces gens ont des villages, des cités, des rois, des seigneurs et leur organisation politique est parfois meilleure que la nôtre.

Si l’on n’a pas longuement enseigné la doctrine chrétienne aux Indiens, c’est une grande absurdité que de prétendre leur faire abandonner leurs idoles. Car personne n’abandonne de bon coeur les croyances de ses ancêtres. Que l’on sache que ces Indiens sont des hommes et qu’ils doivent être traités comme des hommes libres.»

Πηγή

Τρύπες στον Παράδεισο

Το άρθρο του φίλου [εδώ] έχει ένα χαρακτήρα «κλέβεις εκκλησία». Τί εννοώ;

Είναι γνωστό ότι η ροκ μουσική είχε κάποια στοιχεία- όχι πάντα- αντικληρικαλισμού. Πιο πολύ θα έλεγα ενός κοσμικού μηδενισμού. Κάτι η εφηβεία, κάτι τα ναρκωτικά, κάτι η ποθούμενη ανατροπή και το μπάχαλο, ο διαφωτιστικός ζήλος ήταν πάντα παρών. Πολύ περισσότερο παλαιότερα. Και όχι μόνο το 1990, αλλά ήδη από τη δεκαετία του 1960.

Μέχρι εκεί. Από την άλλη πλευρά, καθώς ήταν πάντα μία βιωματική μουσική στα όρια του φάλτσου και του περιθωρίου, είχε (ή ανακάλυπτε) τον τρόπο μίας βιωματικής, χωρίς πολλά πολλά, αποκάθαρσης των οντολογικών επιπέδων: στον Παράδεισο των Τρυπών, απ’ όπου θέλουν να δραπετεύσουν, δεν υπάρχουν μόνο γκόμενες και σοκολάτες, αλλά και τρομοκράτες και πλατείες σαν του Πεκίνου. Είναι σαφές ότι απορρίπτεται η μείξη ή ο συμφυρμός των οντολογικών επιπέδων: αν είναι ο Παράδεισος με όλα αυτά, θέλω να φύγω! Είχαν ρωτήσει κάποτε τον Nick Cave τι είναι ο Παράδεισος, και είχε πει το αντίθετο απ’ αυτό που ζω κάθε μέρα- έχω την εντύπωση ότι είναι μία ντοστογιεφσκική απάντηση.

Τώρα, μετά από τριάντα χρόνια να αναλύουμε θεωρητικά και να συνδυάζουμε τους στίχους ενός τραγουδιού με το Ισλάμ, είναι κάπως….Πώς να το κάνουμε; Εντάξει, είναι το Ισλάμ (δυτικού τύπου) μία απειλή, ο αντιχριστιανισμός καταλήγει σε ισλαμοποίηση, εντάξει, δεν έχω πολλές αντιρρήσεις. Όμως δεν θα τρελαθούμε όλοι και όλα, επειδή κάποιοι (οι ισλαμιστές δυτικού τύπου) ερμηνεύουν χυδαία- υλιστικά τη μεταφυσική!

Μισές αλήθειες

Εντάξει, το εμπεδώσαμε : » La La, Fuck The Usa» . Να μας πουν όμως οι μνήμονες και για τους Κινέζους που πυροβολούσαν τους Μαύρους, που κάναν πλιάτσικο στους Κινέζους κ.τ.λ.

Ο θεσμικός εκσυγχρονισμός του κράτους και της δημόσιας διοίκησης

Είναι εντυπωσιακό  αλλά το ελληνικό δημόσιο εξακολουθεί να λειτουργεί  με τις νοοτροπίες της τουρκοκρατίας. Ο Π.Κονδύλης, περιγράφοντας τις απόψεις του Μάρξ και του Ένγκελς  για το τουρκικό κράτος, τονίζει  ότι σε αυτό  «λείπουν καθοριστικά γνωρίσματα της γραφειοκρατίας του νεότερου κράτους. Δεν  συμπεριφέρεται με βάση πάγιους κι απρόσωπους κανόνες και κατά συνέπεια αγνοεί τον θεμελιώδη χωρισμό προσώπου και αξιώματος, οπότε το αξίωμα θεωρείται κατά πρώτο λόγο όχι ως λειτούργημα και υπηρεσία προς ένα έννομο κράτος, αλλά αφ’ ενός ως υπηρεσία προς το πρόσωπο του απόλυτου μονάρχη και αφ’ ετέρου ως μέσο πορισμού προσωπικών ωφελημάτων ∙ συνάμα οι σχέσεις αξιωματούχων και απλών υπηκόων δεν ρυθμίζονται με βάση γενικούς κι απροσωπόληπτους νόμους, αλλά σύμφωνα με τις επιταγές ενός άγραφου κώδικα απαρτιζόμενου από τοπικές, συγγενικές και προσωπικές νομιμοφροσύνες, συμπάθειες ή αντιπάθειες. Αυτή η ανυπαρξία σύγχρονης διοίκησης αντανακλάται στην κατάσταση του τουρκικού στρατού, εφόσον σύγχρονος στρατός χωρίς σύγχρονη διοίκηση δεν μπορεί να συγκροτηθεί. Έτσι, ο ανεφοδιασμός του τουρκικού στρατού πάσχει μόνιμα, γιατί οι αρμόδιοι γι’ αυτόν ανώτεροι αξιωματικοί ή αξιωματούχοι καρπώνονται οι ίδιοι τα προβλεπόμενα για τούτο τον σκοπό ποσά, ενώ η ποιότητα των στελεχών του παραμένει γενικά σε χαμηλά επίπεδα, γιατί τα κριτήρια επιλογής δεν είναι αξιοκρατικά παρά ευνοιοκρατικά. Μέσα στην κατάσταση αυτή ανθούν η νωθρότητα και η μοιρολατρία ως συμπτώματα μιας νοοτροπίας εντελώς ασυμβίβαστης με την εύτακτη και σύντονη δραστηριότητα καθώς και την συνεχή ένταση της προσοχής, οι οποίες απαιτούνται για την λειτουργία σύγχρονων διοικητικών μηχανισμών»( Κ.Μάρξ-Φ.Έγγκελς, Η Ελλάδα, η Τουρκία και το ανατολικό ζήτημα, εισαγωγή-μετάφραση-υπομνηματισμός Παναγιώτη Κονδύλη, εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 1985, σελ.46).

Στην ίδια κατεύθυνση ο Ένγκελς γράφει: «ακόμα κι οι αξιωματικοί θα προτιμούσαν ν’ αφήσουν τον στρατό να νικηθεί παρά να καταβάλουν προσπάθειες και να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους. Αυτό είναι από τα χειρότερα γνωρίσματα του τουρκικού στρατού και θ’ αρκούσε από μόνο του να τον κάμει ακατάλληλο για κάθε επιθετική εκστρατεία….Όσο αφορά τους ανώτερους βαθμούς επικρατεί μια ευνοιοκρατία,  που ούτε μπορούν να την φαντασθούν τα Δυτικά έθνη. Οι περισσότεροι στρατηγοί είναι Τσερκέζοι σκλάβοι, οι mignons( σημ.Π.Κ: ευνοούμενοι  με παιδεραστική έννοια), κάποιου σπουδαίου άντρα στον καιρό της νιότης του. Πλήρης άγνοια, ανικανότητα  και αυταρέσκεια επικρατούν απόλυτα, ενώ οι αυλικές μηχανορραφίες αποτελούν το κύριο μέσο προαγωγής»(ο.π. σελ. 384).

Πηγή

Μεταπολεμικό Βερολίνο

To βασιλικό μοναστήρι

Αυστηρό και ασκητικό, χτισμένο σαν την ψησταριά που έκαψε τον Άγιο Λαυρέντιο. Είναι το Escorial, σε χίλια μέτρα υψόμετρο, μία ισπανική αρχιτεκτονική μορφή της Αντι- Μεταρρύθμισης. Κόστισε πολλά, και δεν έμενε για πολύ εκεί ο βασιλιάς, ούτε και δεχόταν τους διπλωματικούς απεσταλμένους. Ο βασιλιάς ήταν εκεί μόνος ανάμεσα στους μοναχούς του. Η ιεροποίηση της κοσμικής εξουσίας στο απόγειό της: μία αίσθηση ασφαλείας και αιωνιότητας, οι τάφοι των βασιλιάδων το εγγυώνται. Μία τρόπον τινά υπέρβαση της «βλαχιάς»….

υἱοθεσίες ἐγκεφάλων

Χρονογραφίες

Ὅπως παλιά, ποὺ ὁ κατάπτυστος ἀστικὸς γάμος τῶν κακομοίρηδων νοικοκύρηδων (ποὺ ξενοπηδᾶνε ἀγχωμένα) ἔγινε λαχταριστή, ποθητὴ διεκδίκηση τῶν δῆθεν ἀμετανόητα περιθωριακῶν, ὅσων δῆθεν δὲν ἔδιναν δεκάρα γιὰ ξεπερασμένες καπιταλιστικὲς καὶ πατριαρχικὲς συμβάσεις, ἀλλὰ ζοῦσαν ἐλεύθερα κι ἀτίθασσα τὴν ἀπελευθερωμένη ζωή τους ὅπως τὴν ἤθελαν χωρὶς νὰ χρειάζονται σφραγίδα ἐγκρίσεως ἀπὸ τὸ Κράτος καὶ τὸν παπά.

Ὅπως πρόσφατα: κατὰ τὸ δοκιμασμένο κόλπο της, ἡ κυβέρνηση καταργοῦσε τὴν κυριακὴ ἀργία ἀλλὰ ἔδινε δικαίωμα νὰ ἀλλάζεις κανὰ δυὸ φορὲς τὸ φύλο σου, ὥστε νὰ τρέχεις ἀπελευθερωμένος μὲ τακούνια γιὰ τὴ δουλειὰ κάθε Κυριακὴ πρωί.

Ἔτσι καὶ σήμερα: Μπορεῖ νὰ πουλάει τὴ ΔΕΗ (κατόρθωμα ποὺ οὔτε ἡ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πέτυχαν) ἀλλὰ δίνει τὸ δικαίωμα υἱοθεσίας σὲ παντρεμένους ὁμοφυλόφιλους.

Ὁ λόγος ποὺ πιάνει τὸ κόλπο στὴν Ἀριστερὰ εἶναι ὅτι οἱ Ἀριστεροὶ δὲν εἶναι οὔτε μορφωμένοι οὔτε πιὸ ἔξυπνοι, καὶ σὲ τελικὴ ἀνάλυση ἀντικειμενικὰ δὲν εἶναι οὔτε  πιὸ ἐνδιαφέροντες τύποι ἀνθρώπου, ἀκόμη καὶ σὲ σχέση μὲ τοὺς…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 11 επιπλέον λέξεις

Σε όλες τις χώρες υπήρξαν και υπάρχουν Πόρνες και Πόρνοι. Γιατί να απορούμε;

Ο λογοτέχνης Αλκ. Γιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1896. Ως υπάλληλος της Τραπέζης της Ελλάδος, μετατέθηκε το 1938 στο υποκατάστημα του Πειραιά, στο κτήριο που είναι περισσότερο γνωστό σήμερα στον Πειραιά ως «ΝΑΤ» επί της σημερινής λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως.

Ο ίδιος έμενε στην Καλλιθέα. Μέσα από τις καθημερινές του διαδρομές από την Καλλιθέα προς τον Πειραιά (τον τόπο της εργασίας του) κατέγραφε εικόνες από μια πόλη-λιμάνι, που σφυροκοπήθηκε βάναυσα, για τους βομβόπληκτους πειραιώτες που ζούσαν στον υπόγειο του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου στην Ομόνοια.

Το 1942 παντρεύτηκε την ζωγράφο Γεωργία Τερλίδου. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του έλαβαν μέρος στην Εθνική Αντίσταση.

Πηγή