Προσωρινή Αυτόνομη Ζώνη

Ο Χακίμ Μπέι (ψευδώνυμο του Πήτερ Γουίλσον) προτείνει ως μέσο και τρόπο εφαρμογής των αντιεξουσιαστικών σχέσεων την «Προσωρινή Αυτόνομη Ζώνη» (The Temporary Autonomous Zone), κάποια σημεία του προγράμματος του:

-H Ανατολή, οι απόκρυφες, οι τοποφυλετικές (tribal) κουλτούρες διαθέτουν τεχνικές που μπορούν να οικειοποιηθούν με πραγματικό αναρχικό τρόπο. Χωρίς «υψηλότερες καταστάσεις συνείδησης», ο αναρχισμός τελειώνει και στεγνώνει σε μια μορφή μιζέριας και γκρινιάρικου παραπόνου. Χρειαζόμαστε ένα πρακτικό είδος «μυστικιστικού αναρχισμού», αδυσώπητα αιρετικό και αντικληρικό.

-Η σεξουαλικότητα δέχεται επίθεση…Ώρα για ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός στην συνειδητοποίηση του SexPol, μια εκρηκτική επιβεβαίωση του πολυμορφικού έρωτος (eros)…μια κυριολεκτική δοξολογία των αισθήσεων, ένα δόγμα χαράς…

Πηγή: M. Μαραγκουδάκης, Π. Πασχαλίδης, Το βέβηλο και το Ιερό στον Αναρχισμό, εκδόσεις Προπομπός, 2019, 61-63. 

Οσποδάροι και Μοραϊτισμός

Στο νεοελληνικό κράτος οι αντιθέσεις δεν είναι απλές όπως έχει συνηθίσει κανείς να αντιλαμβάνεται από την Ευρώπη: πολλαπλές και ρευστές αντιθέσεις είχαν δημιουργήσει μία περίεργη «λαϊκή» αντι-συστημικότητα, που ήταν αποκεντρωτική και κρατικιστική- με την έννοια της «άλωσης» των λαφύρων του δημοσίου

Παραθέτω:

«Η εχθρότητα προς τους Φαναριώτες, επομένως, δεν εκπορεύεται μόνο από την στρατιωτική ελίτ που ανέδειξε η Επανάσταση, αλλά και από την προεπαναστατική ελίτ των προυχόντων, πόσο μάλλον όταν οι περισσότεροι προύχοντες συνδυάζουν και τις δύο ιδιότητες…Ο Απόστολος Βακαλόπουλος χρησιμοποιεί τον όρο «μοραϊτισμός» για να περιγράψει τη φίλαρχη και ξενηλατική φύση των Μοραϊτών..

[…] Η Πατρίς μου είναι η Πελοπόννησος· και αύτη είναι ένδοξος διά τα παθήματά της υπέρ της Πίστεως και της Ελευθερίας. Ο πατήρ μου ήτο ευγενή, καθό Πελοποννήσιος: ήτοι Έλλην· καί τόσον πλέον, όσον ήτο τίμιος άνθρωπος, ζων με την βιομηχανίαν και τα κτήματά του. Πρέπει να δοξάζω τον Θεόν, διότι εγεννήθην εις Τριπολιτσάν, και από τοιούτον Πατέρα. Ήθελα νομίζει δυστυχίαν μου, αν εγεννώμην εις το Φανάρι, και από πατέρα Φαναριώτην, πολύ πλέον Οσποδάρον.

Χρόνος (Ναυπλίου), 3.9.1833

Οι περισσότεροι Φαναριώτες τον [Καποδίστρια] αντιπολιτεύθηκαν πράγματι, γι αυτό και ο αντιφαναριωτικός Τύπος δεν κάνει λόγο απλώς για ραδιουργίες τους σε βάρος του Κυβερνήτη, αλλά τούς κατονομάζει ως δολοφόνους του. Παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι αυτήν τη ρητορική την αξιοποιούν ενίοτε και μη φιλοκαποδιστριακά έντυπα, όπως η φιλοκωλεττική εφημερίδα Θρίαμβος του Συντάγματος, η οποία κατηγορεί τους Φαναριώτες για την αντικαποδιστριακή τους δράση και μιλά με ασυνήθιστα θερμά λόγια για τον δολοφονηθέντα Κυβερνήτη. Στο πλαίσιο του αντιφαναριωτισμού ο Καποδίστριας αναγορεύεται από τους πάντες σε αδικοχαμένο εθνικό ευεργέτη, σε ιερό πρόσωπο, ενώ οι κατηγορίες εναντίον του Μαυροκορδάτου δεν θα παύσουν για σχεδόν τρεις δεκαετίες. Η ανάγκη, ωστόσο, για εθνική ενότητα, η οποία επιτυγχάνεται μόνο διαμέσου της αναδρομικής εξομάλυνσης κάθε αιχμηρού σημείου του εθνικού παρελθόντος, θα έχει ως αποτέλεσμα τα πορτρέτα του Καποδίστρια και του Μαυροκορδάτου να βρίσκονται δίπλα δίπλα σε έκθεση κειμηλίων της Ελληνικής Επανάστασης που έλαβε χώρα το 1884.

Πηγή: Ε. Τσακανίκα, Αγωνιστές του 1821. Μετά την Επανάσταση, εκδόσεις Ασίνη, Αθήνα 2019, 196-197 και 205. 

Χαμερπείς

Η απίστευτη νεο-ελληνική ομόνοια, με αφορμή την προσεχή διακοσαετηρίδα:

Ποίος, και ολίγoν νουν έχων, ήθελε πεισθή ότι διά να σύρωμεν την συμπάθειαν των ομογενών μας πρέπει να ανοίξωμεν τας πύλας της δημοσίας υπηρεσίας εις τους τυχοδιώκτας τών υπό των Οθωμανικόν ζυγόν Ελληνικών τόπων και να προτιμήσωμεν μάλιστα τούτους από τους αυτόχθονας, τους παθόντας, τους θυσιάσαντας, από τους αγωνιστάς, από τα τέκνα των ηρώων μας, οι οποίοι έμειναν πιστοί εις τον όρκον των μέχρι τέλους;

Είναι χαμερπές λέγουν διά πεντήκοντα θέσεις να γίνεται τόση διαφιλονίκησις· είναι χαμερπές διότι οι Έλληνες θέλουν να υπηρετήσουν αυτοί την πατρίδα των και όχι οι τυχοδιώκται; Και πού πλέον η αυτονομία της Ελλάδος, όταν οι Έλληνες ήθελον εγκαταλείψη την εξουσίαν διά να διοικηθούν από μόνον Κωνσταντινουπολίτας, από μόνον Ηπειρώτας, από μόνον Μακεδόνας, από μόνον Σμυρναίους και λοιπούς ως εγένετο μέχρι τούδε; Και τί ωφέλησε πλέον η επανάστασις του 1821 την Ελλάδα; Επί τουρκοκρατίας η Ελλάς εδιοικείτο από Βαλίδας, Πασάδες και Βοεβόδας Τούρκους, και μετά την επανάστασιν  […] να λάβη […] υπουργούς, διοικητάς, Δικαστάς και Οικονομικούς υπαλλήλους Φαναριώτας, Σμυρναίους και τους τοιούτους;

Η δημόσιος υπηρεσία δεν είναι μόνο έν δικαίωμα, είναι μια αμοιβή, ήτις χρεωστείται εις τούτους και εις τους απωλέσαντας πατέρα, αδελφόν, υιόν και άλλους συγγενείς […]

Όχι, φίλοι συμπατριώται! Δεν είμεθα λαός δορυάλωτος, δεν είσθαι υμείς οι κατακτηταί μας· μη θέλετε να γίνετε εις ημάς ό,τι και οι Άγγλοι προς τους Ιρλανδούς

Ανεξάρτητος (της Τρίτης Σεπτεμβρίου), 11.2.1844,

από το Ε. Τσακανίκα, Αγωνιστές του 1821. Μετά την Επανάσταση, εκδόσεις Ασίνη, 2019, 160-161. 

Τί είναι αυτό που βλέπουν οι ξένοι κάθε φορά;

Ερχομένη η αντιβασιλεία, τί είδε, τί είπε; Έκρινε, ότι σιμά εις το καλό εμφωλεύει και περίσσιο κακό, τα φρούρια ήτον εις τα χέρια των ξένων τα περισσότερα, όχι των εντοπίων· ήξευρε στόλο καημένο, Κυβερνήτη φονευμένο, και εθνοσυνελεύσεις κομμένες από σπαθί στρατιώτου, ήξευρε την αλληλοσφαγή Ελλήνων και Γάλλων εις το Άργος, έμαθε ότι διχόνοια και αταξία εβασάνιζαν τες χώρες […] Ποία ήτον η αποστολή της αντιβασιλείας; Να φέρει Κυβέρνηση, να θεμελιώσει τη Μοναρχία· εις την καρδίαν των αντιβασιλέων έπαιζε γλυκά και η χορδή, η σοφή Γερμανία να πολιτεύσει, να αναστήσει την αρχαία σοφή Ελλάδα […] Αν δεν αποστρέφεσθε τον ορισμό, που δίδω της αντιβασιλείας, έχομεν εις το χέρι το κλειδί της δίκης του ατυχούς στρατηγού σας, και της καταδίκης του, ως προδότου. Ζωγραφισμένος εις τα μάτια της αντιβασιλείας με την χολή των φατριών είδαν παραμορφωμένο τον άνδρα […] τον κακόβλεπον, του ελογάριασαν δύναμιν που δεν είχε

Γ. Τερτσέτης, Εξακολούθησις των Προλεγομένων εις τα Υπομνήματα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, στο Κολοκοτρώνης, Απομνημονεύματα- από το Ε. Τσακανίκα, Αγωνιστές του 1821. Μετά την Επανάσταση, εκδόσεις Ασίνη, 2019, 110. 

Δικαιωματισμοί

Με αφορμή την παρουσία του Γ. Βαρουφάκη. Υπάρχει τα τελευταία χρόνια μία τάση που επιμένει σε φορμαλισμούς δικαιωματισμών και διαφάνειας. Κατάλοιπα της δεκαετίας του 1960, από αυτούς που δεν αυτοκτόνησαν και δεν αφομοιώθηκαν στις άρχουσες ελίτ, από τις οποίες άλλωστε προέρχονταν, είναι αυτοί που καλλιεργούν έναν «λόγο» επίκλησης διεθνών αρχών, συνταγματικών αρχών και δικαιωμάτων, και μέχρι εδώ «καλά». Το πρόβλημα ξεκινά όταν λόγος αυτός ο φορμαλισμός και η τυπικολογία γίνονται σε βάρος της πραγματικής ζωής και της πραγματικής πολιτικής. Είναι άνθρωποι, που, πραγματικά, πιστεύουν στις εθνικές και διεθνείς αρχές δικαίου- στο δίκαιο, γενικότερα. Σε μία εποχή βαθύτατης ανομίας, οντολογικού χαρακτήρα. Πολλές φορές, οι διεθνείς οργανισμοί και οι ΜΚΟ εντάσσουν στα σκεπτικά τους επιχειρήματα τέτοιου είδους. Τα οποία είναι και γοητευτικά, καθώς τρανταχτά «απονομιμοποιούν» τη συνέπεια των αντιπάλων. Φυσικά, σε όλα αυτά, η «πραγματική πραγματικότητα» απουσιάζει. Αλλά δεν πολυενδιαφέρει. Άλλωστε, ο μέσος πολίτης έχει συνηθίσει σε  τέτοιες αφαιρέσεις και δήθεν σοβαρές αναλύσεις.
@θα έλεγα, δε, ότι η περίπτωση Βαρουφάκη είναι μόνο αφορμή@

 

Miracles of Mary (Te’amire Maryam)

The Story of the Clubfooted Man is one of 72 hand-painted illustrations from a lavish 158-page bound manuscript devoted to the miracles of Mary. It was created in the late 17th century in Gonder, the newly established capital of Christian Ethiopia’s Solomonic Kings. The manuscript is part of a closely related group of manuscripts that was created during a period of great artistic innovation in Christian Ethiopia, when manuscript illuminators were exploring new approaches to their art, including the introduction of narrative illustrations. It is likely that this book was commissioned by a wealthy individual as a high-status guide for family devotion.

Christianity has existed in Ethiopia since the 4th century. In the distinctive practices of the Ethiopian Orthodox Church, Mary, Christ’s mother, is highly revered as an intercessor between her son and a sinful or suffering humanity. This image demonstrates her benevolence and compassion for a disabled man. At left, the man shows his clubfoot to an archbishop. Next, he prays to Mary, who holds a diminutive Christ in her arms, and is cured. The man then displays his healed foot. The composition is distinguished by whimsical architecture and decorative details including the thrones that bear Mary and the archbishop. Bold outlines define the figures and schematic shading enlivens their faces in a manner typical of manuscript and mural painting produced in Gonder during this period.

Mary’s significance within Ethiopian Orthodox Christianity intensified during the mid-15th-century reign of Emperor Ze’ra Ya’equob (who reigned from 1434 to1468), who established more than 30 feast days honoring her and commissioned many texts to guide worshipers in their celebrations.

Πηγή

Μεταμοντέρνες θεματολογίες

Κάποτε, το κυρίαρχο θέμα ήταν η βιομηχανική ανάπτυξη, οπότε τα διάφορα ιδεολογικά ρεύματα- με κυρίαρχο το τότε αριστερό, ποντάριζαν σε πολυετή πλάνα για τον βιομηχανικό εκσυγχρονισμό (από τον Στάλιν μέχρι τα διάφορα New Deal). Σήμερα, η ατζέντα έχει δημιουργηθεί γύρω από τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και τους «μετανάστες-πρόσφυγες». Κάτι η απώλεια του παραδοσιακού «βιομηχανικού εργάτη», κάτι οι νέες απειλές (ασύμμετροι πόλεμοι, οικολογικές καταστροφές), έχουν στρέψει την «ψυχοπονιάρα» ευαισθησία της κοινωνίας σε αυτά τα θέματα. Οπότε και η διαχείρισή τους από την εκάστοτε εξουσία, θα είναι ανάλογη. Το ρεαλιστικό του πράγματος ότι καλείσαι ως κοινωνία και κράτος να διαχειριστείς «αέρινες» μετακινήσεις πληθυσμών-διότι σε αντίθεση με τους προπολεμικούς, δικούς μας ή άλλους πρόσφυγες, που ήταν «γήινοι» και χτίζαν τα δικά τους χωριά και οικισμούς (βλ. Μικρασιάτες ή Τούρκους στην Μ. Ασία), αυτοί εδώ είναι σε διαρκή μετακίνηση και δεν επιθυμούν να εγκατασταθούν σε χωριά, π.χ. της Ηπείρου, έρημα για να δουλέψουν τη γη, δεν περνά από το μυαλό κανενός.

Η ευωχία του μέσου πολίτη θεωρείται τόσο αυτονόητη, που ανάγεται σε δικαίωμα οικουμενικού χαρακτήρα. Και, βέβαια, για μία τέτοια ποιότητα ζωής έρχονται και οι «μωρομάνες», εκτός αν νομίζει κανείς ότι ακόμη έχουμε να κάνουμε με πρόσφυγες από τον πόλεμο της Συρίας. Οπότε από τη μία έχεις τους «ευαίσθητους» που ανακάλυψαν τον χαμένο τους «προλετάριο» ή τους ομοϊδεάτες αυτών χριστιανούς που ανακάλυψαν τον χαμένο τους «αδελφό», κάτι πολύ σημαντικό, ούτως ή άλλως, αφού αυτή την πλούσια αίσθηση δεν μπορεί να στη δώσει ούτε η οικογένεια και τα παιδιά που δεν έχεις ούτε τα κατοικίδια που φιλοξενείς, και από την άλλη, την κάθε κυβέρνηση που «παίζει» στο «γήπεδο» των εντυπώσεων και του φαίνεσθαι, αδύναμη και ανίκανη να διαχειρισθεί ένα πρόβλημα νοοτροπίας, μία ανακατανομή αξιακών προτεραιοτήτων

O Iντιάνα Τζόουνς υπήρχε…

[Phillips (above, with the sheikh of the al-Barhi tribe) crossed seven ranges of dunes–marked “Unexplored” on maps–to dig at a site linked to the Queen of Sheba. (American Foundation for the Study of Man]

Rumors have even circulated that Phillips could have provided an inspiration for the character of Indiana Jones. He once described being served a dish of eyeballs in a sultan’s palace while getting fanned by palm fronds. He staffed his expeditions with beautiful women, including a truck driver with “the figure of a mannequin” and a 19-year-old secretary so attractive that he feared she would be annexed into a local harem. He talked of discovering buried treasure and pledged to find traces of the Queen of Sheba. Indeed, he brought his own movie cameras into the desert, took countless publicity pictures, held international press conferences and telegrammed President Truman, all in between visits to his mom……

The main temple at Marib is dedicated to the moon god Ilumquh. Phillips had already noticed the crescent moon—now Islamic, but previously an ancient pagan symbol—everywhere in South Arabia, painted on women’s foreheads and stamped on incense burners. “I could easily see how a godless people, seeking something visible to worship, would choose the moon,” he mused. “Its light was kindlier than the brilliant sun’s, and its effect on…alabaster cities and green fields turned dark velvet by night must have been inspirational.” It was by moonlight that dancing girls jingled and tom-toms boomed, and farmers fearful of fiery tribal conflicts plowed their fields in coolness and comparative safety after dusk.

Πηγή

Γεωργία (ή βιομηχανία) και έλλειψη νερού

As pera recent report from World Bank, shocking revelations were made with regards to consumption of water by Pakistan’s agriculture sector. Pakistan’s key agricultural crops including wheat, rice, sugarcane and cotton contribute less than five percent to the National GDP while consuming more than 80 percent of the Country’s water. On top of this, age old irrigation methods are being used for agriculture that need to be improved by promoting mechanization which will help in lowering water consumption and increasing yield per hectare with modification of cropping patterns through supplemental irrigation. This is achievable through adoption of pressurised irrigation with less than 50 MAF of water consumption.

Commercial tube wells are running dry Pakistan’s ground water, especially in the Punjab region. It is to be noted that this rapid depletion is due mainly to inefficient use of groundwater in agriculture, and only insignificantly so due to industrial use, which is draining the national aquifer faster than it can be replenished.

Πηγή

Το νερό νεράκι…

Τoday, among cities with more than 3 million people, World Resources Institute researchers concluded that 33 of them, with a combined population of over 255 million, face extremely high water stress, with repercussions for public health and social unrest.

By 2030, the number of cities in the extremely high stress category is expected to rise to 45 and include nearly 470 million people.

Πηγή