Αισθάνεσαι την µελαγχολίαν, την οποίαν αισθάνοµαι περιπατούσα εν µέσω των αρχαίων ερειπίων και των νέων τούτων στεγασµάτων; Η σύγκρισις αυτή του µεγάλου παρελθόντος της Ελλάδος µετά του µικρού παρόντος της δεν σε λυπεί; (Ζ’, σελ. 84-85)
Αυτό το απόσπασµα µας εκθέτει ένα βασικό θέµα που θα εξελιχτεί πιο φανερά παρακάτω στο µυθιστόρηµα, δηλ. ότι η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγµα του ένδοξου παρελθόντος της, αλλά δεν το πετυχαίνει καθόλου αυτή τη στιγµή. Τέτοια χωρία είναι σηµάδια ενός ‘social spleen’, µιας γενικής δυσαρέσκειας µε την κοινωνία που αναπτύσσεται σ’αυτό το πρώτο του Λεάνδρου µέρος κυρίως ως ροµαντικό φαινόµενο.
Steven Van Renterghem, Ο Λέανδρος (1834) και η ιδεολογία του Ελληνισµού,
manolisgvardis 