Σε αντίθεση με τους σημερινούς πολιτικούς κλόουν της δημοκρατικής Δύσης, βέβαια. Μεταφέρω «Αρλούμπες, χαζομάρες, κάθαρμα, Ναι ναι, συμφωνώ, ακριβώς, αλλά και ΝΒ, που στα λατινικά σημαίνει nota bene, δηλαδή λάβε υπόψη. Με αυτές τις λέξεις και φράσεις σημείωνε ο Στάλιν τα βιβλία του. Κύκλωνε τους τίτλους, υπογράμμιζε φράσεις και παραγράφους που τον αφορούσαν, κύκλωνε το κείμενο, τραβούσε κάθετες γραμμές στα περιθώρια με χρωματιστά μολύβια- μπλε, πράσινα, κόκκινα. Ήταν τα λεγόμενα «πομέτκι» του Ρώσου δικτάτορα, οι σημειώσεις, που έκανε ανάμεσα στις σειρές, στο εξώφυλλο, στο οπισθόφυλλο και στα περιθώρια των σελίδων των βιβλίων του. Τη στιγμή του θανάτου του, το 1953, η βιβλιοθήκη του αριθμούσε περίπου 25.000 βιβλία, περιοδικά και φυλλάδια όλων των ειδών και των κατηγοριών». Επίσης, «Όσο κι αν φαντάζει παράδοξο, το βιβλίο που ο Στάλιν γνώριζε απ’ έξω και ανακωτά ήταν η Βίβλος…αγαπημένη του θεματική ήταν η Ιστορία, το βιβλίο του Σοβιετικού ιστορικού Ρόμπερτ Γιουρίεβιτς Βίπερ για τον Ιβάν τον Τρομερό επηρέασε την οπτική του για τη ρωσική ιστορία. Ενδιαφέρον έχει επίσης το γεγονός ότι τα βιβλία του Τσάρλς Ντίκενς ήταν πολύ δημοφιλή μεταξύ των μπολσεβίκων». «Δεν υπάρχει καμία νύξη ότι τα κομμουνιστικά του πιστεύω ήταν κάτι άλλο παρά αυθεντικά. Η βιβλιοθήκη του είναι η πηγή των πιο εσωτερικών του σκέψεων. Δείχνει ότι ο Στάλιν πίστευε πραγματικά την ιδεολογία που κήρυττε….»

Πηγή: Σάκη Ιωαννίδη, «Ήταν ένας διανοούμενος δικτάτορας. Ο καθηγητής και συγγραφέας Τζέφρι Ρόμπερτς μιλάει στην «Κ» για τα βιβλία που διαμόρφωσαν τον Ιωσήφ Στάλιν», Η Καθημερινή της Κυριακής, 28/4/2024.

Σχολιάστε